Tradities en Cultuur

Vroeger was voor Chinezen in Indonesië de dag waarop een pasgeborene precies één maand oud was een bijzondere dag. Op die dag was er een speciale gebedsceremonie voor de beschermgeest – de Pocia of Poca – van het jonge kind. Een tafel werd dan voor het babybedje geplaatst met offergaven zoals thee, fruit, gebak en rijst in de vorm van een kegel, de nasi tumpeng. Deze ceremonie staat ook bekend als Sembahyang Ranjang.

Onder de Hokkians is het de gewoonte om dan aan vrienden en familieleden geschenken te sturen als rode eieren (hardgekookte eieren met een roodgeverfde schil) en kue ku, een Chinees koekje in de vorm van een schildpad met een vulling van zoete kacang hijau. Deze cadeau’s symboliseren de zegenwensen van geluk en lang leven voor de jonggeborene.

Sommige families geven een feestelijk diner om deze gebeurtenis te vieren, vooral als de eerstgeborene een jongen is. De meeste families echter vieren deze speciale dag met een intiem etentje in de familiekring. Het haar van de baby wordt voor de eerste keer geknipt en het jonge kind krijgt nieuwe kleren aan.

Op deze dag begint voor de moeder ook het gewone leven. Er is een einde gekomen aan de periode na de bevalling, een periode waarin zij een speciaal dieet krijgt en waarin zij ook vrijgesteld is van haar plichten als huisvrouw en echtgenote. Voor sommige moeders kan deze postnatale periode langer – 40 tot 44 dagen – duren, afhankelijk van de locale gebruiken.

Christopher Ng, Oktober 2014

Bronnen:

• Tan, G.L. , The Chinese of Sukabumi: a study of social and cultural accommodation, New York, Monograph Series, 1963.
• Vaughan, J.D., The Manners and Customs of the Chinese, Singapore, Oxford University Press, 1992.