Auteur: Dick Iskandar

In de 19de eeuw en in de eerste decennia van de 20ste eeuw migreerden vele Chinezen, vooral uit de kustprovincies Fujian en Guangdong, naar Indonesië en andere delen van Zuidoost-Azië. Gedreven door armoede en politieke onrust, waren zij op zoek naar een beter leven. In deze periode richtten deze immigranten vaak ‘clanorganisaties’ om daarmee hulp en steun te bieden aan hun gemeenschap. De basis van deze organisaties was hun dialect, het gebied waar zij vandaan kwamen of hun familienaam.

Deze foto werd genomen op 1 juli 1962 ter gelegenheid van de herdenking van de 50^ste verjaardag van de Hokchia Vereniging in Surabaya. Deel van de viering was de opvoering van een Chinese opera. Leden van deze vereniging konden de oorsprong van hun voorouders terugvoeren tot aan Fuqing, een van de zeven dialecten van de Hokchia’s.

Hokchia’s, ook wel bekend als Hokchiu’s, kwamen uit de gebieden rond Fuzhou, de hoofdstad van de provincie Fujian. De dialecten die zij spreken staan bekend als Mindong, de Oosterse Min.

De Hokkien’s in Indonesië en Zuidoost-Azië, kwamen ook uit de provincie Fujian, maar uit de gebieden rond Zhangzhou (ook bekend als Chinchew), Quanzhou (of Zaiton), en Xiamen (of Amoy). Hun dialecten zijn bekend als Minnan, de Zuidelijke Min.

Foto: aangeleverd door Sayfudin Endo, met toestemming van de eigenaar.

Kaart: website van China Highlights.

Bron: Suryadinata, L. (ed), 2008, Ethnic Chinese in Contemporary Indonesia, Singapore: ISEAS Publications.