Auteur: Mariska Snijdewind

(Nederlands, zie onderaan)

“Ceng Beng” falls generally between 4 to 6 April where visits are made to the graves of ancestors.
Those who are unable to go to the cemeteries would make an offering at the ancestral altar.
Offerings, whether at home or cemeteries, would typically include Chinese and Indonesian dishes;
the lighting of joss sticks and candles; and burning of joss paper. Those visiting cemeteries often
eat “ketupat”, a cake of compressed rice cooked in a woven coconut leaf casing, after rituals have
been completed.

The rituals of Ceng Beng form part of the Chinese tradition of filial piety. Respect for one’s parents,
elders, and ancestors in Confucianism, Chinese Buddhism, and Daoist ethics is seen a virtue.
This responsibility often extends outside the home to anyone who is older in age. In East Asian
cultures, those who don’t show respect to the elderly are often seen to have a flawed character.

Sources:
Oei, H.K. (1998). Kind van het Land: Peranakan-Chinezen in drie culturen. Rotterdam: Indonet.
Tan, G.L. (1963). The Chinese of Sukabumi: a study of social and cultural accommodation. New
York: Monograph Series.
Wibisono, L., Northmore, M., Tjahyadi, R. And Jonathan, M. (eds) (2012). Indonesian Chinese
Peranakan: a cultural journey. Jakarta: Indonesian Cross-Cultural Society and Intisari.

By Christopher Ng

CHINESE FEESTDAGEN 3/6 – CENG BENG — ALLERZIELEN
“Ceng Beng” valt meestal tussen 4 en 6 april, waarbij de graven van voorouders worden bezocht.
Voor degenen die niet naar de begraafplaatsen kunnen, wordt er een offer gebracht bij het
voorouderaltaar. Het offer, thuis of op de begraafplaats, bestaat meestal uit Chinese en
Indonesische gerechten, het aansteken van wierook en kaarsen en het branden van josspapier of
dodengeld. Mensen die begraafplaatsen bezoeken eten vaak “ketupat”, een cake van
samengeperste rijst gekookt in een omhulsel van kokosbladeren, nadat de rituelen zijn voltooid.

De rituelen van “Ceng Beng” maken deel uit van de Chinese traditie van “filial piety”. Respect voor
ouders, ouderen en voorouders wordt in het Confucianisme, het Chinese Boeddhisme en de
Taoïstische ethiek gezien als een deugd. Deze verantwoordelijkheid strekt zich buitenshuis vaak
uit tot iedereen die ouder is. In Oost-Aziatische culturen worden degenen die geen respect tonen
aan de ouderen vaak gezien als personen met een gebrekkig karakter.
Foto: Chinese mannen en vrouwen voor een groot Chinees graf, 1890, Java; KITLV: 28934.

Bronnen:
Oei, H.K. (1998). Kind van het Land: Peranakan-Chinezen in drie culturen. Rotterdam: Indonet.
Tan, G.L. (1963). The Chinese of Sukabumi: a study of social and cultural accommodation. New
York: Monograph Series.
Wibisono, L., Northmore, M., Tjahyadi, R. And Jonathan, M. (eds) (2012). Indonesian Chinese
Peranakan: a cultural journey. Jakarta: Indonesian Cross-Cultural Society and Intisari.

door Christopher Ng