Snapshots with Stories

(IN DUTCH ONLY – you can translate it with GOOGLE TRANSLATE)

In de zitkamer van het gezin van Yaneke de Roon in Zwijndrecht staat een mysterieuze blikvanger: een ouderwetse hutkoffer, eerbiedwaardig door het patina van vele reizen. Toch past hij, voorzien van een op maat gemaakt onderstel, wonderwel in het moderne interieur. Yaneke had de hutkoffer op de kop getikt in een vintage woonwinkel in Rotterdam. Zij was ‘op slag verliefd, zeker omdat er Java op staat’. Yaneke, uit Indonesië, was namelijk 36 jaar geleden als baby door adoptie in Nederland terechtgekomen. Uit nieuwsgierigheid naar de herkomst van de koffer nam zij contact op met de vereniging Lian Yi Hui, er staat immers een Chinese naam op de koffer: Thio Seck Tjhiang, Semarang, Java. Een oproep boekte snel resultaat. Patricia Tjiook-Liem attendeerde haar vriend Thio Sik Tjiang op de oproep van Yaneke de Roon en dat leidde tot de onderstaande e-mail correspondentie.

Beste Yaneke,

Mijn excuses voor deze late reactie op jouw interessante e-mail aan de vereniging Lian Yi Hui. Met mijn 91 jaar ben ik niet zo snel meer met reageren! Maar het is wel heel bijzonder dat jij (ik tutoyeer voor het gemak maar even) in het bezit bent gekomen van een oude hutkoffer van mij. Hoe ben jij er aan gekomen?
Die koffer was zeker van voor de Tweede Wereldoorlog. Wie de vorige eigenaar was heb ik nooit geweten, maar ik heb hem na de bevrijding gekocht of gekregen voor mijn reis naar Nederland om in Delft te gaan studeren. Eind 1946 vertrok ik als corveeër uit Batavia met de Indrapoera van de Rotterdamsche Lloyd naar Rotterdam. Met het schip reisden veel evacuees uit de Japanse kampen naar Nederland: overwegend vrouwen en kinderen, vaak verzwakt en ondervoed. Wij deden allerlei taken aan boord in ruil voor de gratis overtocht. Tijdens de reis brak aan boord een epidemie van meningitis uit. Er waren behoorlijk wat slachtoffers, begrijpelijk met al die verzwakte passagiers. Ik weet niet meer hoe vaak het schip stil lag om de overledenen een zeemansgraf te geven in de Indische Oceaan. Een keer werd in de Middellandse Zee omgekeerd om te proberen een patiëntje in een Spaanse haven af te leveren voor een betere behandeling of snellere terugreis naar Nederland. Het mocht niet baten, na mijlen varen stierf het jongetje en moest weer een begrafenis op zee plaatsvinden.
Na aankomst in Nederland heb ik de hutkoffer nog enkele jaren als een extra kleerkast gebruikt. Wat er daarna gebeurde kan ik mij niet goed meer voor de geest halen. Ik heb hem zeker niet verkocht; misschien gegeven aan iemand die een zeereis ging maken. Na 1968 was het Suezkanaal jarenlang buiten gebruik en moest men voor de zeereis naar Indonesië en het Verre Oosten de route over de Kaap de Goede Hoop nemen. Vrienden van mij hebben dat gedaan.
Ik hoop je hiermee wat meer wetenswaardigheden over de hutkoffer te hebben gegeven en wens je er nog heel veel plezier mee. Dat heb ik zelf er beslist mee gehad!

Thio Sik Tjiang, Rijswijk ZH

Beste meneer Thio,

Wat ontzettend leuk om van u te horen. Vind het allemaal heel erg bijzonder. Bedankt dat u uw verhaal met ons wil delen. Allereerst zal ik mij eens voorstellen, wel zo netjes. Ik ben Yaneke de Roon en 36 jaar geleden als een baby van 3 weken geadopteerd uit Indonesië. Jakarta om precies te zijn. Mijn jeugd heb ik doorgebracht in Zwijndrecht, waar ik nu nog steeds woon, met mijn man en zoontje van drie jaar.
Inmiddels ben ik er wel twee keer geweest, een keer met mijn adoptieouders en een keer met mijn man, zonder onze zoon.
Vond het heel belangrijk om hem te laten zien waar ik vandaan kom. Ik vind het een heel bijzonder land, maar heb niet het gevoel dat ik “thuis” kom.
Hier was ik toch echt te klein voor. Toch blijft mijn interesse voor mijn geboorteland groot. Never forget your roots!
Weken geleden liepen wij bij Fleur Depot in Rotterdam en viel mijn oog op ‘uw’ koffer. Ik was op slag verliefd, zeker omdat er ‘Java’ op staat. Wij waren ons interieur aan het veranderen en mijn man had een mooi idee voor de koffer. Inmiddels heeft de koffer een prominente plaats in onze woonkamer en dient als salontafel. Wij hebben er een metalen constructie onder laten maken. Ik hoop dat u het niet erg vindt dat uw koffer nu een meubelstuk is. Wij zullen hem met respect behandelen en zijn ons erg bewust van de mogelijke emotionele waarde die de koffer voor u heeft.

Yaneke de Roon, Zwijndrecht

En zo heeft de hutkoffer van Thio Sik Tjiang een nieuwe bestemming gekregen in het gezin van Yaneke de Roon
.
Ing Lwan Taga-Tan, november 2018