Snapshots with Stories

(IN DUTCH ONLY – you can translate it with GOOGLE TRANSLATE)

Het zal 1927 zijn toen deze foto genomen werd.
Zijn HBS (Atheneum) deed mijn grootvader Li Tjwan Ing in Schiedam, zijn medische studie en zijn promotie op syphilis-serologie deed hij in Leiden. In 1914-1915 zat hij in het bestuur van de Chung Hwa Hui. Zijn dermatologie-venereologie opleiding deed hij in Wenen en Berlijn. Helaas heeft mijn oma Ten Raa in de oorlog al zijn papieren, waaruit kon blijken dat hij door joodse professoren was opgeleid, verbrand.
Direct na zijn promotie in 1921 vertrokken Li Tjwan Ing en Albertine naar Indonesië. Hij schijnt de eerste Chinese specialist in Batavia te zijn geweest. Makkelijk hadden zij het niet. In de Nederlandse gemeenschap van Batavia werd het gemengde Chinees-Nederlandse koppel niet geaccepteerd. En de ouders en familie van Tjwan Ing in Jombang keurden zijn vrouw niet goed, ze was niet Chinees.
De Nederlandse vrouw van zijn broer Li Tjwan Kiat, die ook in Nederland had gestudeerd, ondervond dezelfde negatieve benadering van de familie. Daar kwam bij dat Tjwan Ing meer patiënten kreeg als algemeen arts dan als huidarts, wat hij minder vond. Arme patiënten werden om niet behandeld. Toch waren ze gelukkig als gezin.
Tot het noodlot toesloeg. In 1928 kreeg hij een bloedvergiftiging (erysipelas), die ondanks zijn tegensputteren, verkeerd behandeld werd. Hij overleed. Drie maanden later vertrok oma Ten Raa hals over kop met haar twee kinderen naar Nederland, eenzaam en in paniek.
Zij kreeg geen steun van de familie Li, ook niet financieel. Wel van haar zwager Tjwan Kiat.
Moraal van het verhaal: volg je hart en niet de mores en sta dat ook anderen toe.

Ing Han Go, Maart 2017